Przejdź do zawartości

Ådne Søndrål

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ådne Søndrål
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1971
Notodden

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Nagano 1998 1500 m
srebro Albertville 1992 1500 m
brąz Salt Lake City 2002 1500 m
Mistrzostwa świata na dystansach
złoto Warszawa 1997 1000 m
złoto Calgary 1998 1500 m
złoto Nagano 2000 1000 m
złoto Salt Lake City 2001 1500 m
srebro Hamar 1996 1000 m
srebro Hamar 1996 1500 m
srebro Warszawa 1997 1500 m
srebro Heerenveen 1999 1500 m
srebro Nagano 2000 1500 m
srebro Salt Lake City 2001 1000 m
Puchar Świata (1000 m)
1. miejsce
1995/1996
2. miejsce
2000/2001
3. miejsce
2001/2002
Puchar Świata (1500 m)
1. miejsce
1998/1999
1. miejsce
1999/2000
1. miejsce
2001/2002
2. miejsce
1993/1994
2. miejsce
1997/1998
2. miejsce
2000/2001

Ådne Søndrål (ur. 10 maja 1971 w Notodden) – norweski łyżwiarz szybki, trzykrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świat oraz czterokrotny zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Specjalizował się w wyścigach na dystansach 1000 i 1500 metrów. Pierwszy medal w karierze wywalczył w 1990 roku, kiedy podczas mistrzostw świata juniorów w Obihiro zajął drugie miejsce w wieloboju. Dwa lata później wystartował na igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie w biegu na 1500 m zdobył srebrny medal. W zawodach tych wyprzedził go jedynie jego rodak Johann Olav Koss, a trzecie miejsce zajął Holender Leo Visser. Podczas rozgrywanych dwa lata później igrzysk w Lillehammer został zdyskwalifikowany w biegu na 1000 m, a na dystansie 1500 m był czwarty, przegrywając walkę o medal z Holendrem Falko Zandstrą. Podczas igrzysk w Nagano w 1998 roku wystąpił tylko w biegu na 1500 m, zdobywając złoty medal i ustanawiając nowy rekord świata. Wyprzedził bezpośrednio dwóch Holendrów: Idsa Postmę oraz Rintje Ritsmę. W tym samym roku został uhonorowany Nagrodą Oscara Mathisena. Ostatni medal olimpijski zdobył na igrzyskach w Salt Lake City, gdzie na swoim koronnym dystansie był trzeci za Amerykaninem Derekiem Parrą i Jochemem Uytdehaage z Holandii.

W 1996 roku wystartował na wielobojowych mistrzostwach świata w Hamar, zdobywając srebrne medale w biegach na 1000 i 1500 m. Na krótszym dystansie pokonał go Rosjanin Siergiej Klewczenia, a na dłuższym Holender Jeroen Straathof. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Warszawie zajął odpowiednio pierwsze i drugie miejsce. Na dwóch kolejnych edycjach tej imprezy także zdobywał medale, jednak tylko w biegach na 1500 m: złoty na mistrzostwach w Calgary w 1998 roku oraz srebrny na mistrzostwach w Heerenveen w 1999 roku. Kolejne dwa medale przywiózł z mistrzostw świata w Nagano w 2000 roku, gdzie był najlepszy na 1000 m i drugi na 1500 m. Dokładnie odwrotny wynik uzyskał na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Salt Lake City.

Wielokrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata, odnosząc przy tym 30 zwycięstw. W sezonach 1998/1999, 1999/2000 i 2001/2002 zwyciężał w klasyfikacji końcowej na 1500 m, a w sezonach 1993/1994, 1997/1998 i 2000/2001 był drugi. Ponadto w sezonie 1995/1996 wygrał klasyfikację na 1000 m, w sezonie 2000/2001 był drugi, a w sezonie 2001/2002 zajął trzecie miejsce.

Ustanowił dwa rekordy świata[1].

W latach 20022004 był członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego[2]

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
IO 1000 m 1500 m
Albertville 1992 29. srebro
Hamar 1994 DSQ 4.
Nagano 1998 - złoto
Salt Lake City 2002 11. brąz
1000 m 1500 m
Hamar 1996 srebro srebro
Warszawa 1997 złoto srebro
Calgary 1998 5 złoto
Heerenveen 1999 8 srebro
Nagano 2000 złoto srebro
Salt Lake City 2001 srebro złoto

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Speed Skating News: Skater business card of Ådne Søndrål (ang.)
  2. David Miller: Historia igrzysk olimpijskich i MKOl Od Aten do Pekinu 1894 - 2008. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2008, s. 497. ISBN 978-83-7510-279-6.